انطباق و اعتباریابی ابزار اندازه گیری مهارت حل مسئله بین‌فردی در کودکان 4 تا 6 سال

هدف از پژوهش حاضر انطباق و اعتباریابی مقیاسی جهت سنجش معتبر و پایای مهارت حل مسئله در کودکان 4 تا 6 ساله است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی است و جامعه آماری آن را تمامی کودکان 4 تا 6 ساله در مهدهای کودک‌ منطقه  6 تهران تشکیل داده‌اند. گروه نمونه در مجموع شامل 271 کودک 4 تا 6 ساله بود. روش نمونه‌گیری، نمونه‌گیری خوشه‌ای تک مرحله‌ای بود. پایایی آزمون از روش بازآزمایی و اعتبار آزمون از طریق اعتبار افتراقی، اعتبار ملاکی و اعتبار سازه بررسی شد.بر اساس نتایج حاصل می‌توان نتیجه گرفت که ابزار موردنظر از ویژگی‌های روانسنجی مناسبی برخوردار است. در بحث پایایی آزمون ضرایب همبستگی نمرات آزمون در دو مرحله بین 71/0 تا 96/0 بدست آمد. شواهد اعتبار افتراقی مبتنی بر تفاوت گروه کودکان بهنجار با کودکان دارای مشکلات رفتاری و مقایسه نیمرخ این دو بر اساس نمرات مربوط به پاسخ­های گروه همسالان و مادران بود. اعتبار ملاکی از طریق گزارش معلمان و اعتبار سازه بر اساس روابط بین نمرات حاصل از آزمون بررسی گردید. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد، کودکان دارای مشکلات رفتاری در حل مسائل خود بیشتر راه‌حل‌هایی را انتخاب می‌کنند که با اعمال قدرت فیزیکی یا کلامی همراه است. میانگین نمرات کودکان بهنجار در مولفه پاسخ­های راه‌حل طبقات غیرمرتبط و شکل مبدل در موقعیت‌های مرتبط با مادر در مقایسه با کودکان دارای مشکلات رفتاری بالاتر است. این در حالی است که پاسخ­های تکراری دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداده‌اند. در این بخش از یافته‌ها این موضوع اهمیت دارد که در مشکلات کودک با مادر، کودکان عادی راه‌حل‌های بیشتری نسبت به کودکان دارای مشکلات رفتاری ارائه داده‌اند و از طبقات متنوع‌تری در ارائه راه‌حل استفاده کرده‌اند.به طور کلی، مقایسه نیمرخ دو گروه کودکان بهنجار با کودکان دارای مشکلات رفتاری نشان داد نیمرخ میانگین­های دو گروه در سطح کمتر از 05/0 تفاوت معناداری از هم دارند. دختران گروه نمونه در پاسخ­های مربوط به مولفه­های بدون اعمال قدرت و مرتبط، میانگین بالاتر و در پاسخ­های مربوط به دیگر مولفه­های با اعمال قدرت و غیرمرتبط میانگین کمتری را نسبت به پسران کسب کرده­اند. این بدین معنی است که دختران نسبت به پسران در مجموع راه‌حل‌های با اعمال قدرت کمتری ارائه می‌دهند.